Cambodja - Thailand

Na een leuke tijd te hebben gehad in Laos was de volgende bestemming Phnom Penh in Cambodja. De hoofdstad telt in totaal maar 1,5 miljoen inwoners en dat is opvallend minder dan de voorgaande hoofdsteden. Maar al snel kwam ik erachter waarom dit zo was. Na een bezoek aan de S21 gevangenis, besefte ik dat Cambodja een verschrikkelijke geschiedenis heeft gekend waarbij de rillingen over je lichaam lopen als ze verteld worden via een audio-speler. De rode Khmer die de macht overnam in 1975 en aanhield tot 1979 vermoorde onder de waanideeën van hun leider Pol Pot meer dan 2 miljoen mensen. Al deze mensen die geschoold waren en de hersencapaciteit  bezaten om hun land verder te brengen in hun ontwikkeling werden zonder reden gevangen genomen, gemarteld en beschuldigd van samenzwering met de VS. Vervolgens werd iedereen die het gedachtegoed van hun leider niet deelde rechtstreeks naar de killing fields gebracht om daar te worden geëxecuteerd. Woorden schieten tekort om te beschrijven hoe mensen elkaar behandeld hebben. Zelf ben ik bekend en weet ik van de gruweldaden die in de tweede wereldoorlog zijn gebeurd, maar dat het dan 30 jaar later weer op een soortgelijke manier gebeurd is verschrikkelijk en helaas weten we ook dat deze dagen in Syrië het er niet anders aan toe gaat. Elke keer als zulke feiten zo dicht bijkomen besef je hoeveel leed mensen elkaar kunnen aandoen, en vraag je jezelf telkens af waarom?

Maar na deze les ben ik doorgereisd naar Kampot. Een plek in het zuiden van Cambodja. Een slaperig stadje waar ik met twee Engelse een scooter heb gehuurd en de omgeving heb verkent. Helaas is het regenseizoen in Cambodja begonnen en was de scooter tocht zonder regenjas een beetje dom, maar dat mocht de pret niet drukken. Na een paar mooie viewpoints en een leuke scooter tocht zijn we teruggereden naar ons hostel en hebben we ons klaar gemaakt om de volgende dag te vertrekken naar silhoukville. 

De officiële planning was om hier één dag te blijven en vervolgens naar de eilanden verderop te reizen. Maar na drie dagen non-stop regen en onweer besloot ik niet langer te wachten en door te reizen naar Battambang een plek waar het rustig was en we (samen met twee Duitsers) vriendelijk werden ontvangen door een tuktuk chauffeur. Na wat gezellig te hebben gepraat zijn we een tour gaan doen met dezelfde chauffeur. En dat bleek een goede keuze. Hij nam ons mee maar de bamboe trein, krokodillen en een grot met meer dan 6,5 miljoen vleermuizen. Maar dat was niet alles, hij vertelde mij over een project waar hij kinderen Engels les geeft. Al snel werd ik uitgenodigd om een kijkje te nemen bij de school. Ik was onder de indruk en zag een leuke uitdaging en de volgende dag wilde ik er na toe gaan om deel te nemen voor een aantal dagen maar helaas speelde mijn oude buikklachten van Laos weer op. En voelde ik me niet goed genoeg om een hele dag voor de klas te staan. Na ruim twee weken aanhoudende klachten wilde ik eigenlijk maar een ding, naar het ziekenhuis! Ik besloot om dit in Bangkok (Thailand) te doen, maar ik was en ben te eigenwijs om direct naar Bangkok te gaan. Niet voordat ik de wereldbekende tempels van Siem Reap had bezocht. Een enorm tempel complex wat al eeuwen oud is, en een plaatje is om te zien. Om 4.30 ging het wekkertje voor zonsopgang maar dat was helaas niet zo spectaculair door de bewolking. Verder was het schitterend en zeker de moeite waard om een dagje met buikpijn rond te lopen. Als je het op Google intikt komt het jullie waarschijnlijk wel bekend voor. 

Na het zien van de tempels dan toch mijn favoriete vervoersmiddel gepakt: de bus naar Bangkok. Aan alles merkte ik dat deze bus direct anders was dan de voorgaande bussen. Veel meer beenruimte, weinig tot geen locals en goed Engels sprekende mensen. 
En voor dat ik het wist was ik aangekomen in de enorme stad Bangkok. Mijn hostel naast het ziekenhuis en de Subway om de hoek was de ideale combinatie om te wachten op de resultaten van mijn onderzoek. Uiteindelijk bleek de uitslag: darmirritatie, een beschadiging van de darmen door eten dat niet goed genoeg is bereid. Snel wat wonderpilletjes gekregen en na wat rust voelde ik me al stukken beter en ben ik de stad gaan verkennen.

In het begin was ik onder de indruk van Bangkok. Schoon, grote shoppingmalls, een soort van structuur en veel aanbod qua eten. Maar toen ik 's avonds de straat op ging zag ik het andere gezicht van Bangkok. Op elke hoek van de straat stonden ladyboys (mannen als vrouw) om je seks aan te bieden en lagen er ouders met hun kinderen op straat om wat geld te bedelen. Een stad met twee uitersten. Welvaart die zich uit in een maatschappij waar alles beschikbaar is en tegelijkertijd zijn er mensen die letterlijk straatarm zijn. Een stad waar ik me niet echt thuis voelde maar helaas moest ik hier 5 dagen blijven voordat er duidelijkheid was over mijn maag. 

De eerst volgende dag na het resultaat van het ziekenhuis ben ik doorgevlogen naar Surrathani om de Ferry te pakken naar Koh Pannang waar ik Simon en Leon (vrienden uit Katwijk) heb ontmoet. Een eiland waar naast de mooie stranden en de half-moon party niet heel veel te beleven viel. Na een gezellig feestje besloten we om door te reizen naar het heerlijke Koh Tao. Een super relax eiland een paar kilometer verderop. Daar hebben we de verjaardag van Simon gevierd tot de late uurtjes en hebben we een aantal dagen wat stranden en snorkel plekken bezocht. Helaas was de flauwe humor en de gezellige sfeer maar voor één week en ben ik vandaag weer verder alleen aan het reizen. Op advies van Simon en Leon naar Koh Sok ( national park) gegaan waar ik morgen aan een tweedaagse tour ga beginnen.

Zoals jullie lezen heb ik weer genoeg meegemaakt en maak ik me klaar voor de laatste twee maanden van mijn reis!

Ciaaaooo!

Ezra