Vietnam!

Vietnam

Na een heerlijke tijd te hebben gehad in Maleisië vloog het vliegtuig op 16 mei door naar Vietnam. Waar we na een rustige vlucht werden opgewacht met de wel bekende communistisch vlaggen (hamer en sikkel). Meteen een apart gevoel bij aankomst, maar goed eerst moesten we ons visum regelen. Na een uur in de rij te hebben gestaan werd ons aan het eind vertelt dat we toch moesten omkeren en op gesprek moesten bij de niet engels sprekende meneer achter het loket. Alles waar je aan denkt als het gaat om communisme schoot voorbij. Mensen die je niet tot nauwelijks aankijken, strakke pakken en het direct vragen naar geld. Maar na flink aandringen en wat geld onder het raampje van het loket te hebben doorgeschoven mochten we opnieuw deel nemen in de oorspronkelijke rij en kregen we een dikke stempel in ons paspoort en kon het nieuwe avontuur beginnen. 

Eerste bestemming Ho chi Minh city. Meteen een gekkenhuis als het  gaat om het verkeer. Om een korte impressie te geven. De stoplichten doen het wel in de stad maar mensen geven er geen gehoor aan.  dus bij groen rijden, oranje rijden en zeker als het rood is rijden. En de straten zien er zwart van de scooters. Als we onze gids moeten geloven dan is het gebruikelijk dat als je indruk wil maken op een vrouw je een scooter voor haar koopt en als je een echte rijke tatta bent dan koop je een auto voor ze. Er leven in totaal 8,5 miljoen mensen in de stad dus de rekensom is snel gemaakt, een ziek aantal scooters in de stad.

Na deze educatieve verkeersles was het tijd om wat geschiedenis over Vietnam tot ons te nemen. Waar we in de bloedhitte (40 graden) onze weg baande naar het oorlogsmuseum van Ho Chi Minh city. Wat eerlijk gezegd wel een diepe indruk op ons maakte. Als je ziet hoeveel leed mensen elkaar kunnen aandoen in oorlog besef je weer even hoe goed het is om elke dag in vrijheid te leven en wat een voorrecht het is om al zo lang op reis te zijn. Gelukkig is daar zo nu en dan toch het licht in de duisternis als Vietnamese mensen een woordje Nederlands spreken. Woorden als "do you want marijuana?" Laten je weer even thuis voelen.

Maar goed na alle gekkigheid van Ho chi Minh city te hebben ervaren zijn we vertrokken naar Mui Ne waar we weer in andere wereld terecht kwamen. Een stad aan de kust met een geweldig strand maar overspoeld met alleen maar Russen. Alleen onze grote vriend Poetin ontbrak nog. Maar de vodka was in elke winkel aanwezig dus de russen hebben zich ook prima zonder Poetin vermaakt. Ook wij hebben ons prima vermaakt met een bezoekje aan de witte duinen en rode duinen. Daar waar de witte duinen indrukwekkend waren, waren de rode duinen een beetje tegenvallend en deden ze ons denken aan de duinen van Katwijk. Maar goed daar is ook niks mee ;)

Die avond was het tijd voor onze eerste nachtrust in Mui Ne en besloot ik om lekker cheap ergens te slapen en opzich zag het er goed uit maar als snel bleek er een stinkende adder onder het gras te zitten. Na een grondige analyse kwamen we tot de conclusie dat de combinatie van verstopte riolering, zwetende chinezen, een maaltijd die nog in de kamer stond met rottende vis deze fantastische lucht veroorzaakte ! Maarja het was geen optie om op straat te slapen dus was het een nachtje overleven. Maar dat gaf ons reden om de volgende dag wat meer luxe op te zoeken. En dat bleek geen verkeerd besluit. We kwamen uit op een hostel met 3 fantastische zwembaden en een super luxe kamer. Na nog twee dagen te zijn gebleven moesten hebben we de luxe achter ons gelaten om een busrit van 4 uur te maken naar Dalat. Wederom in een super relax hostel geslapen waar we elke avond een gezamenlijke maaltijd nuttigden wat een voor een super gezellige sfeer zorgde. Echt een aanrader voor alle andere hostels. 
We zijn hier 3 dagen gebleven om uiteraard de sterren van Ajax te zien schitteren in de finale, Tom domoulin zijn roze trui te zien verdedigen en mijn verjaardag te vieren! Maar daarnaast zijn we ook actief geweest en zijn we een hele dag gaan abseilen door watervallen en zij we van een aantal hoogtes het water ingesprongen. Geweldige ervaring! En van het een vielen we in het andere en kwamen we aan in Hoi An. Een behoorlijk slopende busrit, maar met het verjaardagscadeau in het vooruitzicht ( slapen in een luxe resort) hebben we de lange tocht overleeft. 

Hoi An is een super sfeervolle stad zoals je ze ziet in sprookjes. Met lampionnen, bootjes op het water en overal gezellige restaurantjes. Uiteraard konden we de verleiding niet weerstaan om de specialiteit van Hoi An uit te proberen. Hoi An dat bekend staat om zijn goede kwaliteit van maatpakken toverde ons om van sloeberige stinkende backpackers tot nette mannen in pak. Simon die het liefst heel de dag in zijn pak zou blijven lopen moest uiteindelijk toch het zware besluit nemen om zijn pak terug te sturen per boot en hopend dat deze ooit gaat aangekomen op de juiste bestemming. Na een aantal dagen in het sfeervolle Hoi An te zijn verbleven zijn we naar Danang en Hue gegaan om vervolgens aan te komen in de hoofdstad van Vietnam: Hanoi!

Helaas na twee dagen Hanoi moest Simon het besluit nemen om terug te keren naar huis wegens medische redenen. En hoopt hij eventueel later terug te keren. Maar tot die tijd reis is even alleen. Maar alleen reizen doe je eigenlijk nooit. Elke dag ontmoet je wel nieuwe mensen en zo besloot ik de volgende dag opnieuw te vertrekken met Duits gezelschap naar Cat Ba. Cat Ba dat gekenmerkt wordt door zijn schitterende karstbergen die vanuit de zee oprijzen en de vele day-trips die worden georganiseerd naar Halong Bay was een hoogtepunt van Vietnam en deed een heel klein beetje denken aan Milford sound(nieuw zeeland). Torenhoge bergen, kayakken door grotten, rustgevende stranden en een super enthousiaste gids waren de juiste ingrediënten voor een heerlijke dag. Na nog 2 dagen een scooter te hebben gehuurd en wat tijd te hebben doorgebracht op het strand uiteindelijk weer alleen vertrokken naar Ninh Binh. Wat dan helaas wel opvallend is dat je merkt dat mensen heel anders denken over een schoon milieu. Mensen nuttigde een maaltijd op de boot en besloten nadat ze klaar waren om alles over boord te gooien en net te doen of er niks aan de hand is. Aan de ene kant wel begrijpelijk dat ze er niet bij stilstaan omdat ze wel andere dingen aan hun hoofd hebben maar als je het vergelijkt met Nederland waar we al ons afval scheiden en ons steeds meer bewust zijn van milieuvervuiling is het ook wel een beetje schokkend. Maar wie weet komt het besef ooit nog. Maar ondanks dat was Ninh Binh ook adembenemend. Wederom geweldige bergen, mooie uitzichten en schitterende rijstvelden. Ik hoop dat de foto's die later zullen volgen enig recht doen aan de geweldige omgeving! Komende week zal ik nog verblijven in Vietnam om uiteindelijk door te reizen naar Laos.

Zoals jullie lezen gaat het hier prima!

Ciaoo, Ezra!