Arches, Monument Valley, Lake Powell, Grand Canyon, Sedona, en terug bij af.

Weer een nieuw verhaal!

Na de laatste keer heb ik beschreven dat we in Arches waren, en dat we een mega storm hebben meegemaakt.

Arches zelf is een erg mooi park, we zijn er 3 dagen geweest, waarvan we 1 dag naar de Delicate Arch zijn geweest. Een arch is een immense boog van steen waar je onder door kan lopen, je kunt het een beetje voor je zien als een donut die half onder de grond begraven is. Als deze beschrijving nog niet genoeg is kun je het ook nog googlen haha.
De looptocht er naartoe was vrij kort, maar op bepaalde stukken redelijk steil. Het was ongeveer een uurtje lopen heen en terug.

De overige dagen hebben we niet veel gedaan, we hebben wat rondgehangen op onze camping, Big Springs, een prachtige kamping langs de machtige Colorado rivier, waar we ons overigens prima hebben vermaakt! We zijn pak 'm beet een hele dag bezig geweest met onze voetbal en een waterflesje. Op ongeveer 15 meter afstand probeerden we het flesje van een steen af te schoppen. Het is Simon 2 keer gelukt, Ezra en mij 0 keer. We hebben ook op biertjes gewed wie het zou lukken, waardoor Simon nu nog 16 pilsjes van ons krijgt.

Tijdens ons verblijf hebben we ook nog een flinke storm meegemaakt. Ongelofelijk toch, een maand lang geen regen, niks, geen druppel, en wanneer je midden in de woestijn zit, begint het ineens te stormen! De bietjes uit blik stonden te koken op het vuur, de aardappels waren net klaar, en ons portie vlees (Spam..) was nog niet eens uit het blik getoverd, wanneer het na een vrij heldere, mooie dag begon te waaien. Eerst was het nog oké, het was irritant, maar zo lang de kok kon blijven koken was er geen probleem wat ons betreft. 3 jongemannen uit Nederland zijn immers wel wat gewend mag je zeggen. Naarmate de tijd vorderde begon het harder en harder te waaien. Op een gegeven moment begonnen de tenten te klapperen en vloog er bestek, wc-papier, waterflesjes en andere prullaria door de lucht.

Wat ook écht vet was is dat we net een bouwmarkt aan brandhout op ons kampvuur hadden gegooid, waardoor de hele camping vergeven was door vonken en vuurknittels.

Gelukkig waaide het de kant van de buren op en niet onze eigen tent in haha. Nadat het echt los begon te gaan met regen en windvlagen zijn we in de auto gaan zitten.

Daar zaten we dan. Gebroken, hongerig, en (ik in ieder geval) met redelijke angst dat de tenten binnen nu en 10 minuten in de Colorado zouden weg drijven. Met weemoed dachten we aan die heerlijke bieten en aardappelen, waar we net zo'n trek in hadden, die nu stonden te versobben in de regen. We hebben toen besloten om gewoon de aardappelen te gaan pakken, en ze met een beetje ketchup op te eten in de auto. (Er zit momenteel nog ketchup op het leer.) Toen het weer even kalmeerde, is Simon de auto uit gerend om de aardappelen te pakken, Ezra ging wat extra haringen in zijn tent slaan om ervoor te zorgen dat ie niet weg vloog, en ik ben heroïsch in de auto blijven zitten om dit allemaal te vast te leggen, zodat ik er hier verslag van kan doen.

Het was een wilde avond, maar na zo'n half uur was het ergste voorbij. We hebben zelfs het kampvuur weer aangekregen.

Na Arches zijn we doorgereden naar Monument Valley. Hier stonden we op een kamping, op een heuvel, richting 3 enorme rotsen in een vlakte. Was super gaaf om te doen, maar er is niet echt iets memorabels gebeurd.

Een dag later zijn we aangekomen in Page, bij Lake Powell. Eerst hebben we in een motel geslapen en zijn we gaan kijken waar een kamping zat waar we konden kanoën. Al snel kwamen we op de Wahweap kamping uit, nog geen 10 minuten van ons hotel vandaan.

We kwamen aan om een uur of 11, hebben de tentjes opgezet en zijn gaan kanoën. Door dat deze kamping recht op de tijdsgrens lag, was het nogal lastig om te kijken hoelaat we nou precies met de boten terug moesten komen. We huurden ze voor 4 uur, mochten ze 3 uur gebruiken, en betaalde voor 2 uur(?). We zijn op zoek gegaan naar een of andere Icecream Tunnel waar de boys graag naartoe wilden. Geen van ons had enig idee waar het lag dus we zijn maar wat gaan roeien. Nadat we 2 uur vruchteloos geroeid hadden zijn we terug gegaan.

Door dit stukje waren we al redelijk vermoeid, maar na een gesprekje rond het kampvuur hadden we besloten dat we het de dag erna gewoon nog een keer zouden doen, maar dan nu voor het "eggie", een volle dag.

Man man man, wat een fout was dat. Het was in het begin nog lekker, de jongens hadden toch nog de Icecream Tunnel gevonden, en we hadden een prachtig uitzicht van de omgeving. Ik had besloten dat we naar de andere kant van het meer zouden gaan, dus na verloop van tijd zijn we daar naartoe gegaan. Op dit punt waren we al redelijk moe en zaten we op zo'n 8 km in totaal. Hierna zijn we toch nog maar een stukje verder gegaan. En hierna nóg maar een stukje verder. Hierna zijn we teru... nee, nog een stuk verder.

Eenmaal op het verste punt kwamen we erachter dat we op enorme afstand van het kanobureau (als dat een woord is) verwijderd waren, 5 uur lang geroeid hadden, en dat we nog maar 2 uur over hadden. We moesten dus meer dan 2 keer zo snel roeien wilden we op tijd zijn om die boten terug te brengen.

2 uur lang hebben we ons helemaal het schompes in geroeid..
Ik heb Simon nog nooit met zoveel passie iets zien doen. De man die standaard te laat is op feesten en partijen, ging met een noodgang op ons eindpunt af. Hij moest en zou die boot om 5 uur binnen hebben. Held.

Na 2 uur roeien op hoogste snelheid zonder pauze, is het toch nog gelukt om de boten op tijd binnen te brengen. Althans, dat denken we, er was namelijk niemand meer aanwezig in het complex. Onder het mum van geen bericht is goed bericht weg gegaan. We zijn we eerst naar de Mac, en daarna naar de kamping gereden. We waren allemaal zo gesloopt dat we een gezellige avond hadden. Geen woord gezegd, haha.

Na Lake Powell zijn we naar de Grand Canyon gereden. Hier hebben we nog 3 nachten gekampeerd, wat gezellig maar koud was. De Canyon zelf is verschrikkelijk groot, mooi en miljoenen jaren oud, a sight to behold. We hebben een trail langs de rand gedaan, en een hike de canyon in, al waren we dit na 7 kilometer wel zat. Ook hebben we nog een stuk of 3 enorme tarantula's gezien, sindsdien ga ik niet meer zittend naar het toilet.

Na de Grand Canyon zijn we naar Sedona gereden, een oase in de woestijn zoals de lokale bevolking het noemt. Het is een stad waar je van alles kan doen, offroad rijden, skydiven, vluchten over de vallei maken. Wij zijn echter naar een katholieke kapel geweest. Niet zomaar een, maar de Chapel of the Holy Cross. Al heb ik persoonlijk niet veel met het geloof was dit gaaf om te zien. Een prachtig staaltje architectuur midden in het gebergte. Het geloof is hier in de VS sowieso een stuk groter dan thuis, er staat hier om de 500 meter wel ergens een kerk. Het kapelletje was mooi, zeker van binnen, maar de rust en sereniteit werden wederom verstoord door luidruchtige Aziaten. Dit maal een stuk of 6 Aziatische vrouwen van middelbare leeftijd die het nodig vonden om gillend het kapel door te rennen met selfiesticks en iPads.

Inmiddels hebben we weer 8 uur rijden achter de kiezen en zijn we wederom aangekomen in Los Angeles, onze laatste stop. Op de weg hier naartoe zagen we nog een auto voor ons een klapband krijgen met een gangetje of 90. De auto dook voor ons de muur in, stootte hier vanaf en schoot aan de andere kant het gras in. De heren in de auto waren ongedeerd, maar het was wel even bizar om mee te maken. Het had niet veel dichterbij ons moeten gebeuren of er zat een deuk in onze auto!

We verblijven momenteel in het Ramada Hotel in Anaheim, Los Angeles. Morgen vertrekken we naar een Travelodge hotel in de buurt van het vliegveld, waar we onze ontzettend smerige auto gaan schoonmaken, en onze spullen gaan inpakken voor het volgende deel van de reis, vanaf 8 november, Nieuw-Zeeland!

Mochten er wat spelfouten in dit verhaal zitten, of het komt wat brabbelend over; we zijn allemaal erg moe van het rijden en hebben een kratje Heineken weten te bemachtigen in de supermarkt, excuus!

Dikke kussen van ons!

Simon, Ezra en Jan.