Yosemite, Sequoia, Isabella Lake, Death Valley en Las Vegas

Het heeft een tijdje op zich laten wachten, maar hier is dan het vervolg van ons reisverhaal! Mede doordat de wifi hier vaak erg slecht is, hebben we niet altijd de luxe om het bij te werken. Ook hebben we gewoon vaak, als we na een dag rijden aankomen in een motel, er geen zin meer in!

We hebben een paar ontzettend gave dagen achter de rug, zoveel gezien en gedaan, we beginnen bij het begin.

Nadat we San Francisco hadden verlaten zijn we door gereden naar Yosemite National Park, we hadden wel gelezen dat het hier wat koud kon worden, maar niemand had zich voorbereid op -3 graden Celcius.

Na een slopende rit van ongeveer 3 uur door niemandsland begon het landschap woester te worden. Op sommige stukken had het net voor Nederland door kunnen gaan, kaal, vlak, en veel gras, alleen was het gras hier hoger en geel. We kwamen aan op onze eerste kampeerstop op de route, Hodgdon Meadows. Midden in een bos, vlak voor zonsondergang kwamen we aan. Het park was net gesloten dus de parkwachter sloot zijn loketje op het moment dat we aankwamen, en dus hoefden we onze semi-vervalste natuurpark pas niet te laten zien. We hebben ons tentje opgezet op een heuvel en zijn een beetje hout bij elkaar gaan zoeken. Helaas hadden we allemaal te weinig Bear Grylls en Ray Mears gekeken om te weten dat dunne takken niet langer dan 5 minuten branden, dus moesten we in het pikkedonker weer het bos in om wat te zoeken. Doodsbang voor beren natuurlijk zijn we het er op gaan wagen. 3 dennenappels en 2 takjes op het kampvuur later kregen we het toch wel erg koud. Dus zijn we gaan liggen, en gebeurde er iets waar we niet op waren voorbereid.

Vorst.

Simon had er echter niet veel last van op koude voeten na. Ik (Jan) heb zo'n 4 uur slaap gepakt, en Ezra weinig tot geen.

Het spreekt voor zich dat een dikke slaapzak kopen het eerste was wat we gingen doen in de ochtend.

40 dollar de man lichter zijn we een nieuwe campground gaan zoeken, en zo kwamen we uit op Tamarack Flat. Er was nog een andere campground, maar deze was de nacht er voor dichtgevroren, weinig kans dat we daar na die eerste nacht gingen liggen.

Net voordat het donker werd zijn we nog hout gaan zoeken, met de lessen van vorige keer in ons hoofd toen toch wat meer dan 3 joekels van dennenappels opgepikt en lekker een avondje weg gestookt. De momenten dat je met je vrienden rond een zelf gemaakt kampvuur zit met een ijskoud pilsje, warme kleren, en goede gesprekken, weet je dat je leeft!

Hier hebben we 4 dagen gekampeerd. In Yosemite zelf hebben we de Lower Valley Loop gedaan, waarvan de heenweg super mooi was, en de terugweg alleen maar boom. De eerste keren dat we eekhoorns zagen vonden we het super gaaf, de laatste 11000 keer verloren die kleine knaagdieren toch wel hun glans.

Van te voren hadden we goede moed dat we deze trail wel even zouden doen. 4 uur en 20 kilometer later waren we toch vrij moe en hadden onze voeten er geen zin meer in.

Een dag hierna zijn we nog naar Glacier Point gereden voor een adembenemend uitzicht van Chinezen die selfies maakten, *ahem* ik bedoel de Yosemite Valley. De Chinezen hebben geen idee dat je vervelend bent, wanneer je je selfiestok in het gezicht van andere mensen duwt, om maar het beste shot van je eigen hoofd met een bezienswaardigheid. Zo waren ze niet alleen in Yosemite, maar overal waar we tot nu toe zijn geweest.

Omdat we smerig waren na 4 dagen niet douchen besloten we om naar Lukens Lake te wandelen, een tocht van ongeveer 50 minuten door een stuk bos. We zijn allemaal een flink aantal keer gestruikeld omdat we meer naar beren aan het zoeken waren, dan naar stenen en bomen op de weg. Toen we bij het meer aankwamen heeft Ezra een heerlijke duik in het water genomen, de overige expeditieleden vertrouwde het water niet omdat het er niet heel lekker uit zag. Ezra ligt momenteel een bed verder dan mij en het gaat gelukkig nog prima met hem.

Na het prachtige Yosemite zijn we naar Lindsey gereden, niet omdat het enige kruispunt en de drie gebouwen die er stonden zo fantastisch waren, maar als tussenstop voordat we naar de *tromgeroffel* grootste boom op aarde gingen.

Simon had ons al lekker warm gemaakt met verhalen dat de beste boom wel 2 maal zo hoog als de Kattukse Torenflat zou zijn. Ezra en ik zaten handenwrijvend in de auto voor een blik van dit 8ste wereldwonder. Na een tocht van 2 uur vanaf Lindsey kwamen we aan op de parkeerplaats op zo'n 300 meter van de boom. Eerst hebben we nog een lekkere witte boterham met speculoos (ja dat verkopen ze hier gewoon) naar binnen geschoven, en daarna gingen we naar de General Sherman.

De boom was een teleurstelling. Hij was wel groot, het schijnt dat er 24 man hand in hand omheen kunnen staan, maar hij was niet zoals verwacht. Verbitterd en verslagen zijn we naar de volgende slaapplek gereden, een campground rond Lake Isabella.

Deze campground was gratis, waarschijnlijk doordat de grond waar je op kampeerde vol lag met glas, en de lucht waar je van ademde vol zat met muggen. Het toilet zag er ook fantastisch uit. Verder was het een mooie camping.
Ook was er een waterval, maar die was volgens Siem vergeven van dodelijke algen.
Omdat hij van elk meer/stroompje/riviertje een verslag over de algenpopulatie uit weet te brengen hebben we besloten hem Chef Blauwalg te noemen.

Hierna zijn we naar Death Valley gereden. Na een dodemanstocht zonder airconditioning, omdat dit de motor zou laten oververhitten, kwamen we aan in Stovepipe Wells, een soort kleine gemeenschap midden in Death Valley. De wereld heeft plekken waar je liever niet wilt zijn, maar deze plek om 3 uur s'middags spant voor mij tot noch toe de kroon. Man man man wat een hitte.

Nadat we 20 liter water hadden ingeslagen, zijn we doorgereden naar Mesquite Springs om ons kamp voor de nacht op te zetten. Er waren zo'n 80 plekken waarvan 3 bezet, één daarvan door een man waar we nog veel last van zouden hebben in de volgende nacht.

De haringen van de tenten gingen met redelijke moeite de grond in hier. De grond was namelijk van puur graniet. Met geen mogelijkheid gingen ze de grond in. Jan had geluk en stond binnen 5 minuten, Simon na zo'n 20, en Ezra had zijn totaal voorraad aan haringen later ook een plekje gevonden.

Eenmaal opgezet hebben we de kok aan het werk gezet, er stond namelijk lekkere "Beef with beer, cheese and bacon" uit blik op het menu. Gelukkig hadden we sriracha saus ingeslagen, want zonder dit was het vrij flauw. Deze saus gaat inmiddels overal overheen, goud spul.

Nadat we nog wat plaatjes van een prachtige hemel hebben geschoten zijn we gaan slapen, om rond een uur of 02:00 gewekt te worden door wat naar ons idee een veteraan met post traumatische stress stoornis was.

De beste man ging voor onze tenten staan en begon "JIM, JIM, JIMMMMM" te roepen, gevolgd door "Sorry guys, I dont want to wake you up, you have a beautiful campground".

Zo heeft ie tot 3 keer aan toe gedurende de nacht voor onze tenten gestaan, en met een zaklamp naar binnen geschenen.

Het spreekt voor zich dat geen van ons gereageerd heeft op zijn klaagzang, in de angst om een gek met een shotgun aan te treffen (in dit land weet je het maar nooit).

Ezra heeft er slecht door geslapen, Jan is er redelijk van wakker geworden, en Simon heeft er heerlijk doorheen gesnurkt.

Na de nacht kwam de beste man nog naar ons toe om te vragen of we lekker hadden geslapen, hij liep wat wankel en gedroeg zich alsof hij niet alleen Jim, maar ook zijn evenwichtsorgaan kwijt was.

Na al dit zijn we naar Las Vegas gereden over een lange weg waar we nu zitten, en deze stad oogt absurd, alles hier is gemaakt om je zintuigen te prikkelen. Lampjes, borden, geluidjes. Omdat er hier een casino in het hotel zit hebben we wat geld in een apparaat gedaan, waardoor we weer een gratis biertje hebben kunnen drinken.

We blijven hier tot overmorgen om vervolgens naar Zion National Park te gaan.

Tot dan!